اقرار در قانون
- اقرار عبارت از اخبار شخص به ارتڪاب جرم از جانب خود است.
- اظهارت وڪیل علیه موڪل و ولی و قیم علیه مولی علیه اقرار محسوب نمی شود.
- اقرار به ارتڪاب جرم قابل توڪیل نیست.
- اقرار باید با لفظ یا نوشتن باشد و در صورت تعذر، با فعل از قبیل اشاره نیز واقع می شود و در هر صورت باید روشن و بدون ابهام باشد.
- اقرار باید منجز باشد و اقرار معلق و مشروط معتبر نیست.
- اقرار در صورتی نافذ است ڪه اقرار ڪننده در حین اقرار ، بالغ، قاصد و مختار باشد.
- اقرار تحت اڪراه ، اجبار و شڪنجه فاقد ارزش و اعتبار است.
- اقرار شخص سفیه ڪه حڪم حجر او صادر شده و شخص ورشڪسته نسبت به امور ڪیفری نافذ است.
- در ڪلیه جرائم ، یڪ بار اقرار ڪافی است، مگر چهار بار در زنا، لواط، تفخیذ و مساحقه و دو بار در شرب خمر، قوادی، قذف و سرقت موجب حد
- برای اثبات جنبه غیرڪیفری ڪلیه جرائم ، یڪ بار اقرار ڪافی است. در مواردی ڪه تعدد اقرار شرط است، اقرار می تواند در یڪ یا چند جلسه انجام شود.
- انڪار بعد از اقرار موجب سقوط مجازات نیست به جز در اقرار به جرمی ڪه مجازات آن موجب رجم یا حد قتل است.
اقرار در دادگاه
یک بار اقرار： جهت اثبات کلیه جرایم و اثبات جنبه غیر کیفری جرایم.
دو بار اقرار： برای اثبات جرایم حدی که:
اولا)مجازات قانونی جرم “کمتر” از سلب حیات باشد مثل سرقت .
ثانیا) مجازات قانونی جرم “کمتر” از صد ضربه شلاق باشد مثل شرب خمر، قوادی، قذف.
چهار بار اقرار： برای اثبات جرایم حدی که:
ولا) مجازات قانونی جرم سلب حیات باشد مثل زنا و لواط با شرایط مقرر.
ثانیا) مجازات قانونی جرم صد ضربه شلاق باشد مثل زنا، لواط.