گواهی عدم امکان سازش
گواهی عدم امکان سازش یکی از مراحل مهم در فرآیند طلاق است که در بسیاری از موارد برای افرادی که به طلاق روی میآورند، بهویژه در مواردی که زوجین توافقی قصد جدایی دارند، صادر میشود. این گواهی بهعنوان مجوزی برای اجرای صیغه طلاق در نظر گرفته میشود و به زوجین اجازه میدهد که پس از آن برای اجرای طلاق اقدام کنند. با این حال، گاهی اوقات افراد این گواهی را با حکم طلاق اشتباه میگیرند، در حالی که این دو از هم تفاوتهای مهمی دارند که دانستن آنها ضروری است.
گواهی عدم امکان سازش چیست؟
گواهی عدم امکان سازش در واقع سندی است که پس از درخواست طلاق از سوی یکی از زوجین و بررسی شرایط آن توسط دادگاه صادر میشود. این گواهی بهعنوان مجوزی برای اجرای صیغه طلاق محسوب میشود. در صورتی که دادگاه نتواند مشکلات میان زوجین را حل و فصل کند و به نتیجهای برسد، گواهی عدم امکان سازش صادر خواهد شد. این گواهی به زوجین اجازه میدهد که ظرف مدت سه ماه به دفاتر اسناد رسمی مراجعه کنند و صیغه طلاق را جاری کنند.
البته باید توجه داشت که گواهی عدم امکان سازش صرفاً به معنای اجازه برای انجام طلاق است و خود بهتنهایی طلاق را انجام نمیدهد. برای انجام طلاق، زوجین باید این گواهی را دریافت کرده و سپس با مراجعه به دفاتر رسمی، صیغه طلاق را جاری کنند. در صورتی که سه ماه از تاریخ ابلاغ گواهی بگذرد و زوجین برای اجرای آن اقدام نکنند، این گواهی اعتبار خود را از دست میدهد و باید مجدداً درخواست طلاق داده شود.
تفاوت گواهی عدم امکان سازش با حکم طلاق
یکی از نکات مهمی که بسیاری از افراد درک نمیکنند، تفاوت میان گواهی عدم امکان سازش و حکم طلاق است. این دو موضوع از هم کاملاً متفاوت هستند و فرآیند قانونی خاص خود را دارند.
- گواهی عدم امکان سازش: این گواهی پس از بررسی درخواست طلاق از سوی دادگاه خانواده صادر میشود و بهعنوان مجوزی برای اجرای طلاق شناخته میشود. در این مرحله، زوجین باید ظرف سه ماه برای انجام طلاق اقدام کنند و در غیر این صورت گواهی فاقد اعتبار خواهد شد.
- حکم طلاق: در برخی از موارد، دادگاه تصمیم میگیرد که طلاق را بهطور مستقیم صادر کند و در این صورت، هیچگونه نیازی به اقدامات اضافی برای جاری کردن صیغه طلاق وجود ندارد. حکم طلاق بهطور مستقیم به معنای پایان رابطه زوجیت است و به محض صدور حکم، طلاق انجام شده است. در این حالت، زوجین نیازی به مراجعه به دفاتر اسناد رسمی ندارند و طلاق بهطور رسمی و قانونی اجرا میشود.
اعتبار گواهی عدم امکان سازش
گواهی عدم امکان سازش از زمان ابلاغ به مدت سه ماه اعتبار دارد. این مدت زمان برای زوجین در نظر گرفته شده است تا پس از دریافت گواهی، برای اجرای صیغه طلاق اقدام کنند. اگر زوجین در این مدت سه ماه به دفاتر اسناد رسمی مراجعه نکرده و صیغه طلاق را جاری نکنند، گواهی اعتبار خود را از دست میدهد و دیگر امکان استفاده از آن برای انجام طلاق وجود نخواهد داشت. در این شرایط، زوجین باید مجدداً درخواست طلاق دهند تا گواهی جدید صادر شود.
نقش مراکز مشاوره خانواده در طلاق توافقی
در صورتی که زوجین تصمیم به طلاق توافقی داشته باشند، بر اساس قانون حمایت خانواده، دادگاه موظف است که موضوع را به مراکز مشاوره خانواده ارجاع دهد. این مراکز بهمنظور کمک به حل اختلافات زوجین و ایجاد امکان مصالحه و آشتی بین آنها تأسیس شدهاند. در صورتی که زوجین نتوانند اختلافات خود را حل کنند و از تصمیم خود برای طلاق منصرف نشوند، مرکز مشاوره گزارش خود را به دادگاه ارسال میکند و در این گزارش، موارد توافقی میان زوجین برای دادگاه مشخص میشود.
در نهایت، پس از بررسی گزارش مشاوره و توافقات زوجین، دادگاه گواهی عدم امکان سازش را صادر میکند. این گواهی به زوجین این امکان را میدهد که برای اجرای طلاق اقدام کنند. بنابراین، حتی در صورتی که زوجین بهصورت توافقی تصمیم به جدایی بگیرند، باید ابتدا از مراکز مشاوره خانواده استفاده کرده و پس از آن گواهی عدم امکان سازش را از دادگاه دریافت کنند تا بتوانند صیغه طلاق را جاری کنند.
نتیجهگیری
گواهی عدم امکان سازش یکی از مراحل ضروری در فرآیند طلاق است و با صدور آن، زوجین میتوانند برای اجرای طلاق اقدام کنند. اعتبار این گواهی تنها سه ماه است و زوجین باید در این مدت به دفاتر اسناد رسمی مراجعه کرده و صیغه طلاق را جاری کنند. علاوه بر این، در طلاقهای توافقی، ابتدا زوجین به مراکز مشاوره خانواده ارجاع داده میشوند و پس از تأیید توافقات، دادگاه گواهی عدم امکان سازش را صادر میکند. به همین دلیل، آگاهی از فرآیندهای قانونی مربوط به طلاق و تفاوتهای بین گواهی عدم امکان سازش و حکم طلاق برای زوجین اهمیت زیادی دارد.